Je suis Québécoise!

Salut!

On y va en français... Comment vous dire, nee grapje ik zal overschakelen op Nederlands. Veel verder kom ik in het Frans trouwens ook nog niet. 'Gelukkig' zit ik nog steeds in het Engelstalige gebied van Canada, in British Columbia. Opvallend is dat ik de afgelopen weken een aantal keer mensen heb ontmoet/gesproken die dachten dat ik van origine uit Québec (bekend van Risk) kwam. En dan leidden ze dat vooral af uit mijn accent als ik Engels spreek. Tenminste dat moet haast wel, want ja er is nu eenmaal niet meer veel van mij(n huid of haar) zichtbaar als ik in mijn dikke snowboardoutfit in de laatste lift naar de top van de berg zit. Hoe dan ook is het opvallend vind ik, omdat ik het Engels van de echte mensen uit de Franstalige oostelijke Canadese provincie Québec toch behoorlijk anders vind klinken. Hoe dan ook wel grappig dat ik voor Canadese wordt aangezien! Overigens is de volgende meest gehoorde gok dat ik Duitse ben, vervolgens denken ze Tsjechische. Tot nu toe een keer gehoord: Zweedse en Italiaanse (hoewel de laatste volgens mij toch echt een grap was). Mijn analyse is dat Nederlandse niet naar voren komt, omdat er nauwelijks Nederlanders te vinden zijn hier in Revelstoke. Ze zijn er blijkbaar wel, maar in mindere mate dan normaal gesproken.

Wat een origineel openingsanekdote van deze blog, hey? Ik merk dat ik een beetje vercanadiseer met mijn Engels ondertussen. Veel Canadezen plakken achter elke zin 'eh' of 'hey' bij wijze van 'toch?' en ik doe dat nu af en toe ook al. Daarnaast vraag ik waar de 'washroom' is als ik naar de wc moet, geef ik een 'tooney' als een caissière vraagt of ik een twee dollar muntstuk heb en drink ik hier nauwelijks frisdrank, maar als het in een blikje zit, noem ik het een 'pop'. Ach het kan erger denk ik.

Nu dan de 'echte' update van mijn leven hier. Sinds het laatste verhaal ben ik nu ongeveer een maand in Revelstoke. Ik woon hier bij een geweldig gastgezin (met heel veel voetballen in huis :)) en werk met leuke mensen samen in het restaurant op de skihill. Op mijn vrije dagen (deze week maar liefst 4!) probeer ik mijn snowboardskills zodanig op te vijzelen dat ik binnenkort met de diehards/experts/fanatiekelingen/mensen-die-zo-ongeveer-op-de-latten-of-het-board-geboren-zijn mee kan gaan. Het gaat al steeds een beetje beter, maar gelukkig duurt het seizoen nog even. Qua weer is het seizoen hier geweldig begonnen, wat een record aan bezoekers opleverde op de openingsday drie weken terug. Sindsdien is het, op de weekends na, heerlijk rustig op de pistes. Je komt er gewoon minutenlang niemand tegen en zit meestal alleen in een van de liften. Bizar! Na de eerste grote porties sneeuw, is het de afgelopen week een beetje blijven steken en werd het weer warmer. Niet ideaal voor een skiresort natuurlijk, maar gelukkig zijn de vooruitzichten voor deze week weer 'beter' met dagtemperaturen van -10 en nieuwe verse sneeuwbuien! Daarnaast mag je volgens mij niet klagen als er al meer dan 4,5 meter sneeuw is gevallen begin december.

Een lange update wordt dit niet, merk ik nu. Ook wel logisch, omdat ik nu in een soort van routine/ritme zit van werk, vrij en steeds in Revelstoke. Ergens wel prettig, maar tegelijkertijd confronteert het me met de 'werkelijkheid'. Dit was mijn laatste vooraf bedachte plan van m'n avontuur in Canada. Dat betekent dat ik aan het eind hiervan weer naar huis ga. En dat roept dubbele gevoelens op. Maargoed eerst nog maar eens werken, snowboarden en genieten van de prachtige natuur. In deze prachtige natuur is een week geleden nog een zwarte beer gespot. Niet door mij overigens en helaas. Uniek is het wel, aangezien normaal gesproken de winterslaap al begonnen moet zijn zodra de eerste sneeuw valt. Waarschijnlijk is de beer in kwestie nog haastig op zoek geweest naar enkele besjes om genoeg calorieën binnen te krijgen en op die manier de winter te overleven. @Vera, weet jij nog hoeveel calorieën ze nodig hebben om volgend jaar weer levend uit hun winterslaap te komen?

Conclusie van deze update en mijn tijd in Canada: alles gaat goed hier, heb het nog steeds enorm naar m'n zin en ik probeer iedere dag weer mezelf eraan te herinneren hoe speciaal het is dat ik dit kan doen en vooral dat ik het doe!

Living a dream continues...