Op vakantie in 'eigen' land!
18 oktober 2015
Op vakantie? Ja, ik ben heerlijk weggeweest in 'eigen' land. En nee, 'eigen' is geen hint dat ik hier stiekem wil blijven wonen ;-) Trouwens eigenlijk ben ik natuurlijk de hele tijd op vakantie hier! Dus beter gezegd: ik ben op vakantie-vakantie geweest.
Het begon allemaal bijna vier weken geleden toen ik met het vliegtuig via Whitehorse de prachtige Yukon verruilde voor het regenachtige Vancouver. Maar Yukon, niet getreurd: I'll be back! Someday..
In Vancouver zag ik m'n lieve Nederlandse vriendinnetje Vera weer, die inmiddels alweer een paar dagen in Vancouver was. Na een paar dagen in de grote stad rondgehangen te hebben (wat voor mij weer echt even wennen was na de grote leegte van het Noorden) begonnen we een paar dagen later aan ons vakantie-avontuur toen we met een busje van ons camperverhuurbedrijf op weg gingen naar de camper. Hoewel we er heel veel zin in hadden, begonnen we 'm op dat moment toch ook wel even 'te knijpen', want de camper zou groter zijn dan de camper die we oorspronkelijk van plan waren te huren. Erg spannend dus. Dat was volgens mij de laatste keer dat we het onderling over een camper hadden, want nadat we eenmaal in de aan ons toegewezen camper zaten, noemden wij hem standaard 'het ding'. Misschien zegt dat al genoeg, maar het ding dat wij de komende tweeënhalve week zouden gaan besturen, had een behoorlijke omvang. Best grappig dat je hier gewoon met je B-rijbewijs in mag rijden.
Vera had de eer om het eerste stuk Vancouver uit te rijden. Na tien minuten vonden we het al tijd voor een stop, bij de Canadian Superstore natuurlijk! Want wat is het ding (camper dus) zonder goed gevulde koelkast?! Een paar uur en wat dollars later was ook dit 'probleem' verholpen en gingen we echt op weg naar onze bestemming, de Canadese Rocky Mountains!
Ik zal verder niet alle dagen zo uitgebreid beschrijven, want hey daarom hebben we ook foto's genomen :)
We reden elke dag een stuk van rond de 150 km, soms iets meer en soms wat minder. Parkeerden onze camper 's nachts bij een RV park/campground op de route en hielden ook regelmatig relax-stops. Wat is het dan fijn dat je voortdurend je 'huis' meesleept, om af en toe gewoon even langs de weg op een mooi uitzichtpunt te parkeren en thee te drinken en een boekje te lezen of een dutje te doen. Echt vakantiegevoel dus. Dit werd nog versterkt door de prachtige natuur waaraan we voorbijtrokken. Echt prachtig, wat te merken was aan onze reacties. De 'wow's' werden al snel ontelbaar. De national Parks waar we doorheen reden volgden elkaar in rap tempo op toen we eenmaal voorbij Revelstoke waren. Nadat we een paar dagen eerder met Manning National Park begonnen, en een dag later overnachtten in het rustige Ellison National Park nabij Vernon, reden we erna door achtereenvolgens Revelstoke National Park en Glacier National Park naar Golden. Hier bogen we af naar Radium Hot Springs, een plaatsje waar, zoals de naam al doet vermoeden, hot springs te vinden zijn. En dus namen we een (figuurlijke) duik in de warmwaterbaden middenin de natuur. Nadat we uitgeweekt waren, reden we door Kootenay National Park (waar helaas nog veel zichtbaar is van de grote bosbrand in 2003) door het begin van Banff National Park naar het stadje Banff zelf. Banff is leuk. Zo leuk dat we besloten nog een extra nachtje te blijven. Dat kwam trouwens goed uit, want we konden meteen de ochtend erna onze parkeerboete betalen. We kregen maar liefst 90% korting en betaalden daardoor slechts 5 dollar! Ik blijf het idee grappig vinden; de eerste keer dat je deze fout maakt, om te lang ergens te parkeren, krijg je korting. Bij herhaling betaal je gewoon de volle mep. Bij de city hall betaal je je boete en het voordeel van boetes met korting is dat uiteindelijk iedereen 'blij' is; stad krijgt extra geld en wij kregen superveel korting haha. Het enige puntje was dat we ons hierna wat meer bezig hebben moeten houden met 'hoe lang mogen we hier parkeren?' Achja, ieder voordeel heb z'n nadeel.
Toen we Banff verlieten was het tijd voor een ander, vooraf benoemd, hoogtepunt van onze reis: Lake Louise. Dit wintersportplaatsje is vooral bekend vanwege haar grote meer met besneeuwde bergen op de achtergrond. Op zonnige, heldere en windstille dagen zorgt deze combinatie voor een loepzuivere weerspiegeling op het water. Dit betekent echter ook hordes toeristen, selfiesticks, kano's en fototoestellen die zich op hetzelfde moment op dezelfde plek bevinden. En die combinatie is dan weer wat minder, helaas. Wij hadden best wel geluk met het weer, hoewel het niet onbewolkt was, kwam de zon er af en toe toch tussendoor. Na een kort wandelingetje om een deel van het meer, waar we veel aparte eekhoorntjes, vogels en een enkele cavia-achtige tegenkwamen, besloten we om nog door te rijden naar Moraine Lake. We hadden het idee dat niet iedereen dit plan had, aangezien het echt een stuk rustiger was op de weg en de parkeerplek. Geen probleem, uiteraard. En wow, Moraine Lake overtrof wat mij betreft Lake Louise heel duidelijk. Met een 360 graden view waar je U tegen zegt, een prachtige weerspiegeling van de besneeuwde bergen, gletsjermeer en duizenden omringende bomen, staat dit plekje voor mij op nummer 1 qua achteraf bepaalde hoogtepunten van deze reis. Echt heel mooi. Niet voor niks hebben we er een tijdje gewoon gezeten, geluisterd en genoten!
Vervolgens sliepen we in Yoho National Park, nier ver van de net genoemde meren. Ook dit park is echt heel erg mooi met hoge rotsachtige bergen, besneeuwde toppen en veel bomen langs de weg. Ook veel watervalletjes hier, de grootste besloten we de volgende dag te gaan bezichtigen. We hadden er echter geen rekening mee gehouden dat we een kronkelige weg omhoog moesten volgen om bij de Takkakkaw falls uit te komen. De tweede haarspeldbocht durfden we niet meer aan, waarna we bedachten het resterende stuk maar te gaan liften en onze camper ter plekke achterlieten (gelukkig konden we een stuk rechtdoor rijden, waardoor we geen blokkade veroorzaakten). Een vriendelijke Amerikaanse man nam ons mee naar boven en leverde ons, nadat we uitgekeken waren op de reusachtige waterval, ook weer af bij de bocht. Handig! Hierna reden we door, over de Icefields Parkway, richting Jasper. Niet voor niks wordt deze weg een van de mooisten ter wereld genoemd. En nee, dan gaat het niet om het asfalt... We stonden er beiden van versteld dat het landschap toch weer zo anders kan zijn dan de andere parken. Vlak voordat we de parkgrens van Banff-Jasper passeerden hebben we overnacht op een parkeerterrein. Vergeet ik bijna nog te zeggen dat we o.a. onderweg ook stopten bij Peyto Lake. Ook dit was weer zo gigantisch mooi en wederom hadden we geluk met het weer! Mazzelaars! Jasper national park is echt verbluffend (ik probeer nieuwe woorden te vinden, anders wordt het zo eentonig)! Het gelijknamige stadje zelf is erg knus en iets kleiner dan Banff. Ook een erg leuk plaatsje, waardoor we ook hier besloten een dag langer te blijven. We zochten de nabijgelegen hot springs weer op, zaten in het zwembad terwijl het regende en even later zelfs even licht sneeuwde! We zagen de bighorn sheep langs de snelweg en bleven uitkijken naar beren, elks, mooses, carribous, cougars, coyotes en wolven, maar dit wilde nog niet zo lukken. Alhoewel, misschien was dit juist een zegen hoor ik jullie denken. Maar ja, als je er dan eenmaal bent en je weet dat ze er zijn (aan waarschuwingsborden geen gebrek) dan wil je ze eigenlijk toch ook wel heel graag zien. En warempel, op de weg terug van Maligne lake naar Jasper stonden er opeens een heleboel auto's langs beide kanten van de weg.. Er moest dus iets te zien zijn. Snel uit de camper gesprongen en daar was ie dan, een zwarte beer! Yes! De avond ervoor zagen we een coyote, dus ook die konden we inmiddels 'afvinken'. De hertachtigen bleven echter uit onze buurt, we zijn ze in ieder geval niet meer tegengekomen. Nadat we Jasper verlieten, werd onze volgende stop een spontane beersafari met een bootje in Blue River. En wow, was dit even het beste spontane idee ever! (Thanks again, Vera) Het begon al goed, want we hadden een privétour. Met gids dan weliswaar. We voeren over een supermooi meer door het herfstlandschap met volop zonneschijn tot we op een gegeven moment door de gids erop gewezen werden dat er een zwarte beer te zien was. Van de volgende 5 a 10 minuten bestaat helaas voor jullie geen beeldmateriaal, maar wat was dit genieten om in doodse stilte de beer duidelijk te kunnen volgen bij alles wat hij deed; rustig om zich heen kijken, zoekend naar eten, een besje wegkauwen, naar het water lopen om een slokje te drinken en vervolgens door de struiken weer terug te sjokken, naar de voor ons 'onzichtbare wereld'. Wow!!! De gids vertelde ons na afloop nog enkele fascinerende weetjes over de zwarte beer, maar hier zal ik jullie nu niet mee lastigvallen :) Via Whistler reden we terug naar Vancouver, waar we nog een dagje de stad in zijn geweest om te shoppen en een stukje cheesecake te eten. Nadat we de camper in hadden geleverd, werden we naar her vliegveld gebracht waarvandaan Vera die middag weer terug naar Nederland vloog. Ik zit even te denken of ik nog wat over ons camperavontuur zou schrijven. Maar ja, op zich is het logisch dat als je wilt dat je servies heel blijft, je ervoor moet zorgen dat dit in de kastjes staat ipv op het aanrecht of op tafel voordat je gaat rijden... En tja, deurtjes die naar buiten open vliegen als je ze niet afsluit, is ook niet heel onlogisch... Al met al zag de camper er na ruim 2800 km goed uit en zijn wij een onvergetelijke ervaring verder!
Nadat Vera wegvloog, vertrok ik met de bus,boot,bus naar Victoria, op Vancouver Island. Hier kon ik nog ff langer vakantie vieren, ging naar de kapper, werd vrijwilliger bij de marathon die op zondag plaatsvond en vooral genieten van het weer. Afgelopen woensdag kon ik echter de verleiding niet weerstaan om het eiland nog verder te verkennen en zodoende nam ik de bus naar Tofino. Vooral het laatste stuk van deze reis was erg mooi! Tofino zelf was leuker en kleiner dan ik verwacht had en het hostel was by far de beste en gezelligste tot nu toe. Allemaal verschillende nationaliteiten, waardoor ik ging eten met een Australische, Ierse, Schotse en Canadese. Naar de pub met de Australische en een Italiaan. En de dag erna een 7 uur durende hike ging doen met wederom de Australische, een Duitse en een Spaanse. Lekker multiculti dus en heel gezellig. Het was wel een pittige hike, maar na een kleine drie uur klimmen door het prachtige regenwoud, waren we boven en hadden een geweldig uitzicht over de oceaan! Superleuk! En ik had al een tijdje niet meer echt iets heel actiefs gedaan, dus dit was ook daarom een heerlijke workout (en dat voel ik nu nog haha).
Gisteren moest ik Tofino helaas alweer verlaten, want ik had kaartjes voor de ijshockeywedstrijd van de Victoria Royals die het moesten opnemen tegen de Red Deer Rebels. De kaartjes had ik gekregen voor m'n vrijwilligerswerk bij de Marathon. De Ierse die ik in Tofino had ontmoet besloot mee te gaan en dus gingen twee ijshockeyleken op weg naar het stadion in Victoria. Bij de warming-up schrokken we ons af en toe te pletter doordat een puck recht op ons afgevuurd werd. Gelukkig dat er nog een doorzichtige wand voor ons was. Over de wedstrijd kan ik kort zijn. De Royals verloren met 3-1, maar daar draaide het niet echt om. Het entertainmentgehalte was belangrijker. Als er een spannend moment was voor de goal, besloot de speaker iets te zeggen of een opdracht te doen waarbij iets gratis weggegevenwerd, terwijl de wedstrijd gewoon doorging. Het was dus lastig om het spel te kunnen blijven volgen. Oja, die kleine puck maakt het er ook niet echt makkelijker op. Desalniettemin erg leuk om zo'n avondje uit een keer mee te maken.
Terwijl ik het dit schrijf, ben ik bezig aan m'n 11,5 uur durende reis om van Victoria in Penticton te komen. Inmiddels ben ik, gelukkig, al ver over de helft, want als het goed is kom ik over 2 uur en een kwartier al aan in Penticton en dan word ik daar opgehaald door m'n nieuwe gastfamilie bij wie ik twee weken ga werken tegen kost en inwoning. Met andere woorden, op naar weer een nieuw avontuur. Ik ben benieuwd!
Het begon allemaal bijna vier weken geleden toen ik met het vliegtuig via Whitehorse de prachtige Yukon verruilde voor het regenachtige Vancouver. Maar Yukon, niet getreurd: I'll be back! Someday..
In Vancouver zag ik m'n lieve Nederlandse vriendinnetje Vera weer, die inmiddels alweer een paar dagen in Vancouver was. Na een paar dagen in de grote stad rondgehangen te hebben (wat voor mij weer echt even wennen was na de grote leegte van het Noorden) begonnen we een paar dagen later aan ons vakantie-avontuur toen we met een busje van ons camperverhuurbedrijf op weg gingen naar de camper. Hoewel we er heel veel zin in hadden, begonnen we 'm op dat moment toch ook wel even 'te knijpen', want de camper zou groter zijn dan de camper die we oorspronkelijk van plan waren te huren. Erg spannend dus. Dat was volgens mij de laatste keer dat we het onderling over een camper hadden, want nadat we eenmaal in de aan ons toegewezen camper zaten, noemden wij hem standaard 'het ding'. Misschien zegt dat al genoeg, maar het ding dat wij de komende tweeënhalve week zouden gaan besturen, had een behoorlijke omvang. Best grappig dat je hier gewoon met je B-rijbewijs in mag rijden.
Vera had de eer om het eerste stuk Vancouver uit te rijden. Na tien minuten vonden we het al tijd voor een stop, bij de Canadian Superstore natuurlijk! Want wat is het ding (camper dus) zonder goed gevulde koelkast?! Een paar uur en wat dollars later was ook dit 'probleem' verholpen en gingen we echt op weg naar onze bestemming, de Canadese Rocky Mountains!
Ik zal verder niet alle dagen zo uitgebreid beschrijven, want hey daarom hebben we ook foto's genomen :)
We reden elke dag een stuk van rond de 150 km, soms iets meer en soms wat minder. Parkeerden onze camper 's nachts bij een RV park/campground op de route en hielden ook regelmatig relax-stops. Wat is het dan fijn dat je voortdurend je 'huis' meesleept, om af en toe gewoon even langs de weg op een mooi uitzichtpunt te parkeren en thee te drinken en een boekje te lezen of een dutje te doen. Echt vakantiegevoel dus. Dit werd nog versterkt door de prachtige natuur waaraan we voorbijtrokken. Echt prachtig, wat te merken was aan onze reacties. De 'wow's' werden al snel ontelbaar. De national Parks waar we doorheen reden volgden elkaar in rap tempo op toen we eenmaal voorbij Revelstoke waren. Nadat we een paar dagen eerder met Manning National Park begonnen, en een dag later overnachtten in het rustige Ellison National Park nabij Vernon, reden we erna door achtereenvolgens Revelstoke National Park en Glacier National Park naar Golden. Hier bogen we af naar Radium Hot Springs, een plaatsje waar, zoals de naam al doet vermoeden, hot springs te vinden zijn. En dus namen we een (figuurlijke) duik in de warmwaterbaden middenin de natuur. Nadat we uitgeweekt waren, reden we door Kootenay National Park (waar helaas nog veel zichtbaar is van de grote bosbrand in 2003) door het begin van Banff National Park naar het stadje Banff zelf. Banff is leuk. Zo leuk dat we besloten nog een extra nachtje te blijven. Dat kwam trouwens goed uit, want we konden meteen de ochtend erna onze parkeerboete betalen. We kregen maar liefst 90% korting en betaalden daardoor slechts 5 dollar! Ik blijf het idee grappig vinden; de eerste keer dat je deze fout maakt, om te lang ergens te parkeren, krijg je korting. Bij herhaling betaal je gewoon de volle mep. Bij de city hall betaal je je boete en het voordeel van boetes met korting is dat uiteindelijk iedereen 'blij' is; stad krijgt extra geld en wij kregen superveel korting haha. Het enige puntje was dat we ons hierna wat meer bezig hebben moeten houden met 'hoe lang mogen we hier parkeren?' Achja, ieder voordeel heb z'n nadeel.
Toen we Banff verlieten was het tijd voor een ander, vooraf benoemd, hoogtepunt van onze reis: Lake Louise. Dit wintersportplaatsje is vooral bekend vanwege haar grote meer met besneeuwde bergen op de achtergrond. Op zonnige, heldere en windstille dagen zorgt deze combinatie voor een loepzuivere weerspiegeling op het water. Dit betekent echter ook hordes toeristen, selfiesticks, kano's en fototoestellen die zich op hetzelfde moment op dezelfde plek bevinden. En die combinatie is dan weer wat minder, helaas. Wij hadden best wel geluk met het weer, hoewel het niet onbewolkt was, kwam de zon er af en toe toch tussendoor. Na een kort wandelingetje om een deel van het meer, waar we veel aparte eekhoorntjes, vogels en een enkele cavia-achtige tegenkwamen, besloten we om nog door te rijden naar Moraine Lake. We hadden het idee dat niet iedereen dit plan had, aangezien het echt een stuk rustiger was op de weg en de parkeerplek. Geen probleem, uiteraard. En wow, Moraine Lake overtrof wat mij betreft Lake Louise heel duidelijk. Met een 360 graden view waar je U tegen zegt, een prachtige weerspiegeling van de besneeuwde bergen, gletsjermeer en duizenden omringende bomen, staat dit plekje voor mij op nummer 1 qua achteraf bepaalde hoogtepunten van deze reis. Echt heel mooi. Niet voor niks hebben we er een tijdje gewoon gezeten, geluisterd en genoten!
Vervolgens sliepen we in Yoho National Park, nier ver van de net genoemde meren. Ook dit park is echt heel erg mooi met hoge rotsachtige bergen, besneeuwde toppen en veel bomen langs de weg. Ook veel watervalletjes hier, de grootste besloten we de volgende dag te gaan bezichtigen. We hadden er echter geen rekening mee gehouden dat we een kronkelige weg omhoog moesten volgen om bij de Takkakkaw falls uit te komen. De tweede haarspeldbocht durfden we niet meer aan, waarna we bedachten het resterende stuk maar te gaan liften en onze camper ter plekke achterlieten (gelukkig konden we een stuk rechtdoor rijden, waardoor we geen blokkade veroorzaakten). Een vriendelijke Amerikaanse man nam ons mee naar boven en leverde ons, nadat we uitgekeken waren op de reusachtige waterval, ook weer af bij de bocht. Handig! Hierna reden we door, over de Icefields Parkway, richting Jasper. Niet voor niks wordt deze weg een van de mooisten ter wereld genoemd. En nee, dan gaat het niet om het asfalt... We stonden er beiden van versteld dat het landschap toch weer zo anders kan zijn dan de andere parken. Vlak voordat we de parkgrens van Banff-Jasper passeerden hebben we overnacht op een parkeerterrein. Vergeet ik bijna nog te zeggen dat we o.a. onderweg ook stopten bij Peyto Lake. Ook dit was weer zo gigantisch mooi en wederom hadden we geluk met het weer! Mazzelaars! Jasper national park is echt verbluffend (ik probeer nieuwe woorden te vinden, anders wordt het zo eentonig)! Het gelijknamige stadje zelf is erg knus en iets kleiner dan Banff. Ook een erg leuk plaatsje, waardoor we ook hier besloten een dag langer te blijven. We zochten de nabijgelegen hot springs weer op, zaten in het zwembad terwijl het regende en even later zelfs even licht sneeuwde! We zagen de bighorn sheep langs de snelweg en bleven uitkijken naar beren, elks, mooses, carribous, cougars, coyotes en wolven, maar dit wilde nog niet zo lukken. Alhoewel, misschien was dit juist een zegen hoor ik jullie denken. Maar ja, als je er dan eenmaal bent en je weet dat ze er zijn (aan waarschuwingsborden geen gebrek) dan wil je ze eigenlijk toch ook wel heel graag zien. En warempel, op de weg terug van Maligne lake naar Jasper stonden er opeens een heleboel auto's langs beide kanten van de weg.. Er moest dus iets te zien zijn. Snel uit de camper gesprongen en daar was ie dan, een zwarte beer! Yes! De avond ervoor zagen we een coyote, dus ook die konden we inmiddels 'afvinken'. De hertachtigen bleven echter uit onze buurt, we zijn ze in ieder geval niet meer tegengekomen. Nadat we Jasper verlieten, werd onze volgende stop een spontane beersafari met een bootje in Blue River. En wow, was dit even het beste spontane idee ever! (Thanks again, Vera) Het begon al goed, want we hadden een privétour. Met gids dan weliswaar. We voeren over een supermooi meer door het herfstlandschap met volop zonneschijn tot we op een gegeven moment door de gids erop gewezen werden dat er een zwarte beer te zien was. Van de volgende 5 a 10 minuten bestaat helaas voor jullie geen beeldmateriaal, maar wat was dit genieten om in doodse stilte de beer duidelijk te kunnen volgen bij alles wat hij deed; rustig om zich heen kijken, zoekend naar eten, een besje wegkauwen, naar het water lopen om een slokje te drinken en vervolgens door de struiken weer terug te sjokken, naar de voor ons 'onzichtbare wereld'. Wow!!! De gids vertelde ons na afloop nog enkele fascinerende weetjes over de zwarte beer, maar hier zal ik jullie nu niet mee lastigvallen :) Via Whistler reden we terug naar Vancouver, waar we nog een dagje de stad in zijn geweest om te shoppen en een stukje cheesecake te eten. Nadat we de camper in hadden geleverd, werden we naar her vliegveld gebracht waarvandaan Vera die middag weer terug naar Nederland vloog. Ik zit even te denken of ik nog wat over ons camperavontuur zou schrijven. Maar ja, op zich is het logisch dat als je wilt dat je servies heel blijft, je ervoor moet zorgen dat dit in de kastjes staat ipv op het aanrecht of op tafel voordat je gaat rijden... En tja, deurtjes die naar buiten open vliegen als je ze niet afsluit, is ook niet heel onlogisch... Al met al zag de camper er na ruim 2800 km goed uit en zijn wij een onvergetelijke ervaring verder!
Nadat Vera wegvloog, vertrok ik met de bus,boot,bus naar Victoria, op Vancouver Island. Hier kon ik nog ff langer vakantie vieren, ging naar de kapper, werd vrijwilliger bij de marathon die op zondag plaatsvond en vooral genieten van het weer. Afgelopen woensdag kon ik echter de verleiding niet weerstaan om het eiland nog verder te verkennen en zodoende nam ik de bus naar Tofino. Vooral het laatste stuk van deze reis was erg mooi! Tofino zelf was leuker en kleiner dan ik verwacht had en het hostel was by far de beste en gezelligste tot nu toe. Allemaal verschillende nationaliteiten, waardoor ik ging eten met een Australische, Ierse, Schotse en Canadese. Naar de pub met de Australische en een Italiaan. En de dag erna een 7 uur durende hike ging doen met wederom de Australische, een Duitse en een Spaanse. Lekker multiculti dus en heel gezellig. Het was wel een pittige hike, maar na een kleine drie uur klimmen door het prachtige regenwoud, waren we boven en hadden een geweldig uitzicht over de oceaan! Superleuk! En ik had al een tijdje niet meer echt iets heel actiefs gedaan, dus dit was ook daarom een heerlijke workout (en dat voel ik nu nog haha).
Gisteren moest ik Tofino helaas alweer verlaten, want ik had kaartjes voor de ijshockeywedstrijd van de Victoria Royals die het moesten opnemen tegen de Red Deer Rebels. De kaartjes had ik gekregen voor m'n vrijwilligerswerk bij de Marathon. De Ierse die ik in Tofino had ontmoet besloot mee te gaan en dus gingen twee ijshockeyleken op weg naar het stadion in Victoria. Bij de warming-up schrokken we ons af en toe te pletter doordat een puck recht op ons afgevuurd werd. Gelukkig dat er nog een doorzichtige wand voor ons was. Over de wedstrijd kan ik kort zijn. De Royals verloren met 3-1, maar daar draaide het niet echt om. Het entertainmentgehalte was belangrijker. Als er een spannend moment was voor de goal, besloot de speaker iets te zeggen of een opdracht te doen waarbij iets gratis weggegevenwerd, terwijl de wedstrijd gewoon doorging. Het was dus lastig om het spel te kunnen blijven volgen. Oja, die kleine puck maakt het er ook niet echt makkelijker op. Desalniettemin erg leuk om zo'n avondje uit een keer mee te maken.
Terwijl ik het dit schrijf, ben ik bezig aan m'n 11,5 uur durende reis om van Victoria in Penticton te komen. Inmiddels ben ik, gelukkig, al ver over de helft, want als het goed is kom ik over 2 uur en een kwartier al aan in Penticton en dan word ik daar opgehaald door m'n nieuwe gastfamilie bij wie ik twee weken ga werken tegen kost en inwoning. Met andere woorden, op naar weer een nieuw avontuur. Ik ben benieuwd!
Geweldig leuk dat je zo geniet. Sterkte met werken weer. Misschien kunje nog ns laten weten hoe koud/ warm het nu bij jullie is. Veel liefs en geniet ervan . Xxx